Większa wersja TUTAJ.
Ta plansza przypomina mi, dlaczego kontynuowanie projektu Silva Rerum jest najeżone problemami. Kadr z aniołem i diabłem - straszna, potworna, przepotworna klisza. W ilu setkach komiksów/filmów/kreskówek pojawia się ten motyw? Dobrze, że nie narysowałam ich siedzących u mnie na ramieniu, chociaż jest to niewielka pociecha. Tutaj, na blogu, mogę to skomentować i czuję się odrobinę rozgrzeszona, w wydanym albumie nie umieszczę przecież gwiazdki z adnotacją "Wiem, wiem, ale w 2010 wydawało mi się, że to ok". Co można zrobić? Przerysować kadr? Ale takich miejsc jest więcej. Wziąć to na klatę i wydać, opisując dylematy w posłowiu? Ale chcę trafić do czytelnika z gotowym, spójnym produktem, a nie opowieścią o tym, jak powoli i mozolnie robiłam komiks i sorry, że momentami jest kiepski, ale uczyłam się na bieżąco.
W ramach bonusu odcinkowego - jedno ze zdjęć odnalezionych w laptopie siostry, wykonane właśnie z myślą o skuszeniu randkowiczów. Kajecik z moimi wierszami, szczenięta, kocięta i domowe ciasto drożdżowe, które wypiekam i roznoszę samotnym staruszkom, słuchając ich opowieści o dzieciach, które wyjechały i nie dzwonią, nie zmieściły się w kadrze.
